3. Główną strategią inwazji komunizmu jest niszczenie zdolności do samoregulacji wszystkich procesów społecznych w atakowanym kraju. Działanie to skierowane jest przeciwko funkcjom i mechanizmom życia społecznego, obejmuje całą przestrzeń społeczną i wszystkie sfery prywatne i publiczne. Komunizm jest totalitarny nie dlatego, że oddziałuje siłą, ale z tego powodu, że wywiera destrukcyjną presję na wszystkie procesy społeczne. Inwazja komunizmu jest aksjologiczna, bo jest to totalny atak ideologiczny, wymierzony przeciwko wartościom cywilizacyjnym, przeciwko całemu systemowi etycznemu i wszelkim normom moralnym, przeciwko wszystkim sferom więzi społecznej i organizacji społeczeństwa. Komunizmowi zależy na sparaliżowaniu wszystkiego, co w atakowanym społeczeństwie może być dla niego pożyteczne. Paraliż, dezorganizacja, destrukcja, nic się nie może udać. Nawet budowa obwodnicy Augustowa.
Jest to najtrudniejszy do zrozumienia i wyobrażenia atrybut komunizmu. Jest to jednak konwencjonalne zadanie cybernetyki społecznej, polegające na sterowaniu społeczeństwem w totalnej wojnie ideologicznej.

Komunizm jest grupą wpływu, złożoną z ludzi interesu, świadomie i celowo realizujących plan zniszczenia systemów etycznych i społeczno-politycznych w państwach, aż do wrogiego przejęcia władzy politycznej, w stopniu umożliwiającym trwałą degenerację prawa państwowego, w sposób zapewniający tej grupie przejęcie kontroli nad gospodarką, w celu długotrwałej pasożytniczej eksploatację jej zasobów materialnych i ludzkich, pod ochroną prawa państwowego i międzynarodowego. (-)
Definicja ta może być uściślana przez wskazanie szczególnych atrybutów komunizmu, pozwalających na jego odróżnienie od podobnych zjawisk, które komunizmem nie są.

Zamierzam przeprowadzić pozytywną argumentację, wykorzystując model komunizmu jako pasożyta. Spróbuję wskazać charakterystyczne dla niego sposoby i środki działania, pozwalające na wybranie zestawu kryteriów, ułatwiających jego identyfikację.

STRATEGIA KOMUNIZMU

Strategia i program inwazji pasożyta ujawnia, jakie zjawiska są działaniami agresora, a które są skutkami jego działań:

1. Komunizm wykorzystuje do perfekcji pasożytniczą strategię mimikry, zdobywa poparcie w taki sposób, by jego prawdziwe działania oraz jego cele mogły być możliwie najdokładniej ukryte. Rozpoznanie i ujawnienie agresora może nastąpić dopiero po analizie przyczyn, objawów i skutków choroby oraz mechanizmów jej rozwoju.

2. Komunizm niszczy, zawłaszcza i modyfikuje systemy organizmu ofiary, tak aby te systemy wspomagały jego działania. „Przeprogramowuje” cały atakowany organizm społeczny, by realizował pasożytniczy program agresora.
Identyfikacja tej strategii jest niezbędna do odróżnienia agresora od jego narzędzi.

Dobrym przykładem, jest wskazana cynicznie przez samego Lenina kategoria użytecznych idiotów, gorliwie realizujących program pasożyta:

„Użyteczni idioci” są beznamiętnie używani do brudnych celów, są w ukryty sposób finansowani albo korumpowani, po zużyciu są zwykle porzucani lub eliminowani. Do kategorii tej zaliczają się tłumy ideologów, manipulatorów, różnych aktywistów i agitatorów oraz naiwnych rewolucjonistów posługujących się terrorem fizycznym i intelektualnym, kłamstwem, dezinformacją i czarną propagandą. Głównym narzędziem współczesnego komunizmu są środki masowego przekazu, media manipulujące opinią publiczną, wykorzystujące różne uprzedzenia i postawy roszczeniowe, celowo pobudzaną nienawiść, złość i inne niskie pobudki. Media są klasycznymi narzędziami cybernetyki społecznej komunizmu. Szczególną grupą użytecznych idiotów są dziennikarze, bez których media nie mogłyby spełniać roli tego narzędzia.

„Nowy ustrój, jak to określił Antoni Ossendowski, jest „dyktaturą dziennikarzy”, a dokładnie ich przemocą w służbie kłamstwa.
„Naszą najważniejszą bronią jest druk" – stwierdził Stalin w 1921 roku.”
Krzysztof Raszyński w artykule „Służba kłamstwu”.

Komunizm, realizuje totalne niszczenie systemów etycznych, społecznych i politycznych oraz wszelkich ideologii i wartości, otwarcie kieruje agresję na sferę aksjologii. Bezwzględnie posługuje się „użytecznymi idiotami”, rekrutowanymi z szeregów czołowych intelektualistów (typu Heideggera albo Sartre’a), a także podrzędnych reinterpretatorów różnych ideologii.. Używa zacietrzewionych, a niewiele rozumiejących, łatwych do manipulowania gromad populistów, alterglobalistów, ekologów, feministek, gejów i innych bojowników o wszelką równość i poprawność polityczną, wliczając w to fundamentalistycznych terrorystów, dziennikarzy, polityków i bojowników o cokolwiek. Komunizm czyni to niezmiennie od XIX wieku, po XXI stulecie.
W XXI wieku agresja aksjologiczna komunizmu dzieje się pod przykryciem poprawności politycznej, forsującej wszystkie tezy oficjalnej definicji komunizmu, jako systemu społeczno-politycznego oraz ideologii „ustroju sprawiedliwości społecznej”, w całej pełni wykorzystując sprzeczność wskazaną powyżej.
Z retoryki tego ataku zniknęło tylko słowo „komunizm”, treść i metody pozostały bez zmiany.

3. Główną strategią inwazji komunizmu jest niszczenie zdolności do samoregulacji wszystkich procesów społecznych w atakowanym kraju. Działanie to skierowane jest przeciwko funkcjom i mechanizmom życia społecznego, obejmuje całą przestrzeń społeczną i wszystkie sfery prywatne i publiczne. Komunizm jest totalitarny nie dlatego, że oddziałuje siłą, ale z tego powodu, że wywiera destrukcyjną presję na wszystkie procesy społeczne. Inwazja komunizmu jest aksjologiczna, bo jest to totalny atak ideologiczny, wymierzony przeciwko wartościom cywilizacyjnym, przeciwko całemu systemowi etycznemu i wszelkim normom moralnym, przeciwko wszystkim sferom więzi społecznej i organizacji społeczeństwa.
Jest to najtrudniejszy do zrozumienia i wyobrażenia atrybut komunizmu.


Jest to jednak konwencjonalne zadanie cybernetyki społecznej, polegające na sterowaniu społeczeństwem w totalnej wojnie ideologicznej.

Nie jest możliwe zestawienie listy zjawisk społecznych,

a które mogą mieć jologiczny programowo Ujawnienie strategii i programu inwazji pasożyta stwarza warunki do efektywnej demistyfikacji jego poczynań i otwiera możliwość opracowania programu terapii, wskazującego konkretne cele, których osiągnięcie może prowadzić do skutecznego zniszczenia pasożyta oraz usunięcia skutków jego destrukcyjnej działalności.

PROGRAM INWAZJI.

Pasożytnicza strategia komunizmu łatwo przekłada się na konkretne działania, które mogą być przedstawione jako zespół środków użytych w programie inwazji.
Program ten jest najważniejszym argumentem dowodzącym sprzeczności pomiędzy uznanymi definicjami komunizmu, a stanem rzeczywistości.

Obraz modelu komunizmu jako pasożyta staje się czytelniejszy, gdy uwzględnimy teorię cywilizacji Feliksa Konecznego http://pl.wikipedia.org/wiki/Feliks_Koneczny lub(i) podobną teorię Samuela Huntingtona http://pl.wikipedia.org/wiki/Samuel_Huntington. Koncepcje te definiują konkretne kryteria społeczne i etyczne, różnicujące ziemskie zespoły cywilizacyjne.

W formalizmie teorii Feliksa Konecznego komunizmowi najtrafniej odpowiada cywilizacja turańska. W teorii Samuela Huntingtona brak odpowiednika cywilizacji turańskiej, chyba z tego powodu, że Huntington przyjął religie i powiązane z nimi systemy etyczne i społeczne, jako kryteria różnicujące cywilizacje. Cywilizacja turańska jest z definicji poza tym kryterium, bo nie jest związana z żadnym kultem religijnym, choć władcy turańscy niekiedy posługiwali się różnymi religiami, jako narzędziami sterowania społeczeństwami. Teoria Feliksa Konecznego operuje bogatszym zestawem kryteriów, dotyczących systemów więzi społecznych, religijnych, prawnych, administracyjnych i etycznych, jako kryteriami różnicującymi cywilizacje.

Teorie te ułatwiają zrozumienie, dlaczego komunizm z taką obojętną pogardą i nienawiścią do wszelkich wartości cywilizacji łacińskiej realizuje program ich destrukcji - aż do całkowitego zniszczenia.
Agresorem jest całkowicie obca cywilizacja, mówiąc w skrócie, a głównym jej celem i ofiarą jest cywilizacja łacińska (cywilizacja zachodu wg Huntingtona).

Analizując program inwazji warto zawsze przyglądać się temu, co komuniści robią, a nie temu, co mówią .

Terror i nacjonalizacja, przejęcie kontroli nad gospodarką i prawie natychmiastowa jej destrukcja była zwykle pierwszym faktycznym rezultatem wszystkich znanych rewolucji komunistycznych albo socjalistycznych XX wieku. Był to często pierwszy ruch nowej władzy, podejmowany nawet jeszcze przed ukonstytuowaniem się nowego reżimu.
Gospodarka zawsze była pierwszym łupem rewolucji. Błędnym jednak jest przekonanie, że rewolucja, terror i nacjonalizacja gospodarki są nieodłącznymi atrybutami komunizmu. Są tylko łatwo widocznymi, i najczęściej do tej pory stosowanymi sposobami osiągania prawdziwego celu.

Po pierwsze – Gdy coś jest w komunizmie widoczne, to należy zaraz sobie przypomnieć, że on zawsze maskuje się, wprowadza w błąd, ukrywa swoje prawdziwe intencje i cele. Swobodnie posługuje się oszustwem, manipulacją, wojną informacyjną. Nic, co jest widoczne, nie jest oczywiste, a najczęściej jest pozorem, albo celową mistyfikacją. Trzeba dołożyć starań, by zauważyć, o co naprawdę chodzi.

Po drugie – komunizm działa naprawdę jak prawdziwy pasożyt. Przebieg prawdziwej choroby zawsze jest interakcją pomiędzy agresorem, a ofiarą. Choroba za każdym razem przebiega inaczej, jest produktem tej interakcji.
Rewolucja, terror i nacjonalizacja są tylko najbrutalniejszymi sposobami przejęcia kontroli nad gospodarką, ale są używane w każdym przypadku inaczej, stosownie do sytuacji, możliwości i ryzyka pasożyta oraz natury tej interakcji.
Komunizm dopuszcza się nacjonalizacji, gdy może ją przeprowadzić.
Jeśli nie, to nie. Z łatwością rezygnuje, zmienia jej zakres, wycofuje się z niej, gdy musi, by wrócić do niej później, tak jak to było w czasie NEP w Związku Sowieckim. Czasem nie przeprowadza jej wcale, posługuje się wtedy zupełnie innymi środkami prowadzącymi do tego samego celu. Podobnie jest z rewolucją i terrorem, w różnych ich odmianach.
Tak jest w prawdziwej chorobie, może ona mieć przebieg ostry lub łagodny, czasem całkiem bezobjawowy, czasem chroniczny, niektóre objawy choroby pojawiają się w większym nasileniu, inne nie występują wcale. Choroba na pozór zanika, później pojawiają się nawroty, tak jak w przypadku malarii.

Po trzecie - Intelektualiści i politycy cywilizacji łacińskiej nie umieją zrozumieć, że komunizm jest inną, całkowicie obcą cywilizacją, posługującą się zupełnie innymi i inaczej rozumianymi kategoriami więzi społecznych, o zupełnie innych normach moralnych. Te same pojęcia w innej cywilizacji mają inną treść, są inaczej rozumiane, często nawet przeciwstawnie.
Gdy w cywilizacji łacińskiej człowiek i jego życie mają wartość najwyższą, to w cywilizacji turańskiej najniższą… I tak raz po raz.
Dlatego cywilizacja łacińska zwykle z nadzieją brała pozory cywilizowania się formacji komunistycznych za rzeczywistość. Europa i Ameryka zaufała Leninowi, gdy wprowadzał NEP, zaufała Stalinowi, gdy walczył z hitlerowskimi Niemcami, a ten, w tym samym czasie, po swojemu zagarniał Europę i Świat.
Roosevelt i Churchill ze swojej strony prowadzili ze Stalinem poważne negocjacje, zaciągali zobowiązania i podpisywali wiążące traktaty, a Stalin kłamał, oszukiwał, manipulował i podpisywał świstki papieru bez żadnego znaczenia. Taka relacja pomiędzy cywilizacją łacińską, a komunistyczną funkcjonuje do dnia dzisiejszego bez żadnej zmiany.
Teraz komunizm stwarza pozory swojego upadku

Po czwarte – powtarzający się w historii komunizmu wątki powszechnie uznane za jego główne atrybuty, są najczęściej jedynie ułamkiem zespołu objawów, albo celową mistyfikacją. Rewolucja, terror lub nacjonalizacja są objawami, który mogą, choć nie muszą wystąpić, ale występują na tyle często, że np. nacjonalizacja może być co najwyżej świadectwem potwierdzającym, że gospodarka atakowanego kraju jest prawdziwym celem inwazji..

O co chodzi komunizmowi, jeśli nie o nacjonalizację?

Komunizm w rzeczywistości zainteresowany jest destrukcją i osłabieniem gospodarki ofiary w celu przejęcia nad nią kontroli. Kontrola musi być sprawowana w celu podtrzymania bezkarnego żerowania i unieszkodliwiania oporu ofiary, musi dać okazję do zaatakowania następnych ofiar.
Wszystkie pozostałe środki działania są podporządkowane tak ustalonemu priorytetowi komunizmu. Kontrola nad gospodarką, to fundamentalny atrybut komunizmu.